Kalp, elektrolit dengesindeki bozulmalara karşı olağanüstü hassas olan kaslı bir organdır. Bunun nedeni, kalbin elektriksel aktivitesini korumak için elektrolitlerin gerekli olmasıdır. Elektrolitler normal olarak diyetten elde edilir ve normal koşullar altında böbrekler tarafından kandaki uygun kısımlarda tutulur. Bazı durumlar dengeyi bozan ve kalbin elektriksel aktivitesini etkileyerek bir veya daha fazla elektroliti tüketebilir. Bu, kalp fonksiyonunda değişiklikler üretir.
Kalp ritmi
Kalp, elektriksel aktivite tarafından kontrol edilen bir hız veya ritimde atan mekanik bir pompadır. Elektriksel kontrol hem otonom sinir sisteminden hem de kalbin kendi iç sinir ağından kaynaklanır. Kalbin nöral kontrolü ve bireysel kalp kaslarının kendileri çeşitli faktörlerden etkilenir. Önemli bir faktör, kandaki elektrolit seviyesidir. Elektrolitler normal kalp ritminin korunmasına yardımcı olur, ancak elektrolitler optimal konsantrasyonlarda olmadığında düzensiz kalp atışları gibi sorunlara da neden olabilir. Kalp ritmindeki bir anormallik, kalp çarpıntısı veya düzensiz kalp atışlarının hissi olarak adlandırılır.
Elektrolitlerin İşlevi
Elektrolitler suya yerleştirildiğinde elektrik yükü taşıyabilecek maddelerdir. Elektrolitler, hücrelerde su dengesini korumak, enzimler yapmak ve enerji oluşturmak gibi hemen hemen her fizyolojik fonksiyon için gereklidir. "Fizyoloji Ders Kitabı" na göre, hücre fonksiyonundaki en önemli elektrolitlerden ikisi potasyum ve sodyumdur. Kandaki nispi oranları böbrekler tarafından kontrol edilir. Ayrıca, farklı hücre tipleri, bu iki elektroliti sıkı göreceli dengede tutmak için kendi bireysel kontrol mekanizmalarına sahiptir. Bu denge, düzgün çalışması için elektriksel aktiviteye bağlı bazı dokularda özellikle önemlidir. Kalp, ritmi elektriksel olarak kontrol edildiğinden elektrolit dengesine olağanüstü duyarlıdır.
Potasyum
Tüm elektrolitler normal kalp fonksiyonlarını korumak için önemlidir. "Cerrahi Ansiklopedisi", potasyumun özellikle önemli olduğunu belirtmektedir, çünkü serum potasyum ve sodyum ve magnezyum gibi diğer elektrolitlerin göreli seviyelerindeki küçük farklılıklar kalbin ritmi üzerinde büyük bir etkiye sahip olabilir. Potasyum konsantrasyonu hem kalbin elektrik sistemini hem de kalp kasını doğrudan etkiler. Pediatrik Kritik Bakım Tıbbına göre, serum potasyum seviyeleri litre başına 3, 5 mEq'in altına düştüğünde, kalp hücreleri elektriksel olarak kararsız hale gelmeye başlar. Serum potasyum seviyeleri, şiddetli hipokalemi olarak kabul edilen litre başına 2.5 mEq altına düştüğünde, kalp üzerindeki elektriksel etki tehlikeli olabilir.
Çarpıntı
Herhangi bir veya başka bir elektrolitin fazlası, hücrelerin elektriksel olarak aktif kalması için gerekli olan elektrolitlerin nispi miktarlarında bir kayma üretebilir. Elektrolit fazlalığı, bir hücrenin iç ve dış elektrik yükü arasında eşitsizlikler üreterek hücre zarında elektriksel bir bozulmaya neden olabilir. İshalde olduğu gibi elektrolitin çıkarılması veya yüksek magnezyum diyetinde olduğu gibi elektrolitlerin eklenmesi de kalp gibi elektrikle kontrol edilen organlar üzerinde derin etkilere sahip olabilir. Hipokalemi adı verilen potasyum eksikliği, kalbin elektrik sisteminin çarpıntı üretmesine neden olabilir. Bu genellikle şiddetli hipokalemi ile ortaya çıkar. Benzer şekilde, çok fazla potasyum veya hiperkalemi kalbin fibrilasyona neden olabilir, bu da kalbin elektrik sisteminin senkronize olmadığı anlamına gelir ve hızlı ve düzensiz atımlara neden olur. Normal ritmi yeniden kurmak için, intravenöz veya oral uygulama ile potasyum elektrolitini değiştirin. Potasyum ile uygun dengeyi sağlamak için sodyum, klorür, magnezyum ve kalsiyum gibi diğer elektrolitler izlenmelidir.
