Ortalama yükseklik, hem gıda alımı hem de popülasyondaki hastalık prevalansı ile ilişkilidir. Arkeologlar geçmişte yaşayan bireylerin boylarını hesaplamak için fosilleri kullanabilirler. Boyu tahmin etmek için en yararlı kemik, bireyin yüksekliğinin dörtte birini oluşturan ve insan vücudundaki en uzun kemik olan femur veya uyluk kemiğidir. 2011 yılında, ortalama bir Amerikalı adam 69.4 inç ve ortalama bir kadın 63.8 inç ölçüyor.
İlk insanlar
Arkeologlar en eski insanlar hakkındaki bilgileri bir araya getirmek için fosil kanıtlarını kullandılar. Homo Heidelbergensis 700.000 ila 200.000 yıl önce Avrupa ve Afrika'da yaşadı; erkekler ortalama 5 feet 9 inç, kadınlar daha kısa, ortalama yüksekliği 5 feet 2 inç idi. "Hobbit" lakaplı Homo floresiensis, Asya'da 95.000 ila 17.000 yıl önce yaşadı ve çok daha kısaydı; dişi bir iskeletten elde edilen kanıtlar, ortalama 3 metreden biraz daha yüksek bir yüksekliği göstermektedir. İnsanın en yakın akrabası olan Neandertaller, 200.000 ila 28.000 yıl önce Avrupa ve Asya'da yaşıyordu. Kanıtlar, erkekler için ortalama 5 feet 5 inç ve kadınlar için 5 feet 1 inç olduğunu göstermektedir. Bilim adamları, Neandertallerin kısa, stoklu bedenlerinin sıcak kalmasına yardımcı olduklarına ve sert Buz Çağları'nda hayatta kalmalarına izin verdiğine inanıyorlar.
Orta Çağlar
Belki de şaşırtıcı bir şekilde, Ohio State Üniversitesi'nden bir ekip tarafından yapılan araştırma, dokuzuncu ve 11. yüzyıllar arasında Orta Çağ'da yaşayan insanların 19. yüzyılın başlarında yaşayanlardan daha uzun olduğunu gösteriyor. Avrupa'dan gelen iskelet kanıtlarını kullanan ekip, Middles Ages'teki ortalama yüksekliğin 1600'lerde ve 1700'lerde 65, 75 inçten düşük bir seviyeye düştüğünü buldu. Takım lideri Richard Steckel'e göre, Orta Çağ'daki yüksekliğin artması, bu dönemde Avrupa'daki ortalama sıcaklıklardan daha sıcak, büyüme süresini her yıl dört haftaya kadar uzatarak ve gıda arzının iyileştirilmesini sağlıyor. İnsanlar aynı zamanda çok durağan yaşamlar olarak düşündüğümüz şeyleri yaşadılar, bu nedenle bulaşıcı hastalık salgınlarının geniş alanlara yayılma fırsatı yoktu.
18. ve 19. Yüzyıllar
Steckel'e göre yükseklik 18. ve 19. yüzyıllara kadar tekrar artmaya başlamamıştır. Bunun nedenleri belirsizliğini koruyor, ancak Avrupa'da 1300'ler ile 1800'ler arasında daha düşük sıcaklıkların, yerler arasında daha yüksek ticaret ve hareket seviyeleri ile birleşmesi, bu dönemde yüksekliğini azaltması muhtemeldir. Avrupalı Kuzey Amerika göçmenleri düşük nüfus yoğunluğu, az sayıda hastalık salgını ve artan gelir elde ettiler ve 1830'larda torunları yükseklik bakımından zirveye ulaştı. Bununla birlikte, Amerikalıların ortalama yüksekliği, takip eden 50 yıl içinde yaklaşık 2 inç düştü, çünkü artan ulaşım ve göç, boğmaca, kızıl ateş ve kolera gibi hastalığın yayılmasını kolaylaştırdı. Yükseklikler, hükümetin su arıtması uyguladığı ve atık ve kanalizasyonla mücadele tedbirleri aldığı 19. yüzyılın sonuna kadar tekrar artmayacaktır.
Irksal ve Coğrafi Farklılıklar
Dünyanın farklı bölgelerinde yaşayan insanlar farklı yükseklikler sergiledi. 1800'lerin başında, Kuzey Amerika'nın Cheyenne halkı, ortalama 5 metre 10 inçlik bir erkek yüksekliği ile dünyanın en yüksekleri arasındaydı. Steckel, buffalo formunda proteinin mevcudiyetine indirir. Cheyenne, günümüz Kanada'sındaki genetik olarak benzer Manitoba Assiniboine'den daha uzun durdu, ancak Steckel'e göre, Cheyenne'nin zevk aldığı daha ılıman iklimler tarafından açıklanabilir. Bu arada, Japon erkeklerin 1602-1867 arasındaki ortalama yüksekliğinin sadece 5 feet 1 inç olduğu tahmin edilmektedir.
