Ultraviyole (UV) ışık, genellikle canlı hücreler üzerinde olumsuz sonuçları olan bir radyasyon türüdür. Bununla birlikte, UV ışığı maya üzerinde ters etkiye sahiptir, çünkü ışınlar maya verimliliğini arttırır. UV ışığı ve maya arasındaki bu etkileşime ilişkin deneyler 1920'de başladı.
Artan Büyüme ve Üreme
"BioChem Journal" da yayınlanan St. Andrews Üniversitesi'nde 1940 yılında yapılan bir araştırma, UV ışığına maruz kalmanın maya hücrelerinden azotlu malzeme saldığı sonucuna vardı. Bu malzemenin çoğu, maya hücrelerinin çevreleyen ortamına salındığında, büyümelerini ve çoğalmalarını kolaylaştıran bir amino-N maddesidir. Bu UV ışığına maruz kalmanın maya üretimini arttırdığını gösteren "Chicago Press Üniversitesi" nde yayınlanan 1923 tarihli bir çalışmanın sonuçlarıyla örtüşmektedir. Bu çalışmada, bira mayası daha hızlı bir fermantasyon oranı sergiledi.
Membran Yıkımı
UV ışığı, mayanın hücre zarlarına yavaşça nüfuz eder ve yok eder. Bu işlem, hücrelerin azotlu maddelerin salınmasının olası nedenidir. Benzer malzemeler, hücre zarlarının diğer yöntemlerle açık bir şekilde imhası sırasında maya hücreleri tarafından serbest bırakılır. Bununla birlikte, UV maruziyeti kontrol edildiğinde hücresel bozulmayı başlatır, ancak tamamlamaz. Bu, hücreleri sağlam tutarken büyümeye neden olan bileşikleri maya ortamına salma yararına sahiptir.
Hücre ölümü
UV ışığı, uzun süreler boyunca büyük miktarlarda, maya hücrelerini sonunda öldürür. "Botanik Gazetesi" nde yayınlanan 1920 tarihli bir çalışma, mayanın bir eşik değerine sahip olduğunu ve bundan sonra aşırı maruz kalmadan UV ışığına öldüğünü kaydetti. Bu eşik UV ışık kaynağının gücüne ve maruz kalma süresine bağlıdır. Çalışma, üç dakika kadar kısa bir süre maruz kalmanın yüksek UV ışık kuvvetinden mayayı öldürebildiğini, St. Bu nedenle, ışınlamanın istenen sonuçları vermesi için UV yoğunluğu ve maruz kalma süresi arasında bir denge gereklidir.
