Her yıl milyonlarca Amerikalı çocuk kostüm giyiyor ve kirli küçük ellerini alabilecekleri en fazla şekeri biriktirmek için sokaklara çıkıyor - ama her zaman böyle değildi. Aslında, bugün bildiğimiz gibi hile veya tedavi gerçekten sadece 1940'ların başında başladı.
Hüner ya da muamelenin kökeni, Hıristiyanlık Keltlere geldiğinde ve önceden varolan pagan gelenekleriyle harmanlandığında, genellikle MS 1000 civarında izlenir. Mental Floss'a göre sonuç, ölülere haraç veren Kelt Samhain pagan festivalleriyle aynı günlerde yapılan üç Hıristiyan bayramıydı: Birlikte Yortusu olarak bilinen All Hallows 'Eve, All Saints' Day ve All Souls 'Day.
Hüner ya da muamele, büyük olasılıkla fakirlerin ayrılmaları için dualar karşılığında yiyecek ve para istemek için "souling" adlı bir uygulamada fakirlerin farklı hanelere gideceği All Soul's Day'ın bir dalıdır. Ortaçağ Tarihi, "fakirlere verilen her ekmek için bir ruhun Cehennem ateşinden kurtarılabileceği" inancını tanımlar.
Kısa süre sonra İskoçya ve İrlanda'da "guising" ortaya çıktı. History.com, bu geleneğin günümüzdeki hile veya tedavi yönteminin en yakın atası olduğunu açıklıyor: "Ölüler için dua etmeyi taahhüt etmek yerine, bir şarkı söyleyecek, bir şiir okuyacak, bir şaka söyleyecek ya da başka bir tür şey yapacaklar ' genellikle meyve, kabuklu yemiş ya da madeni paralardan oluşan ikramlarını toplamadan önce " Bir başka popüler muamele, "ruh keki" adı verilen yuvarlak bir baharat kekiydi - birini yemek Araf'tan bir ruhu serbest bırakmaktı.
Soul Cakes ve Coin'lerden KitKats'a Geçme
Yıllar geçtikçe, 1920'lerde ruhsal ve köreltici uygulamalar, 1920'lerde Kuzey Amerika'da yeniden ortaya çıkana kadar tamamen kaybolmaya başladı ve "hile ya da muamele et" ifadesini getirdi.
Smithsonian'a göre, terimin bilinen en eski referansı, Kanada'nın Alberta kentinde The Blackie adlı bir yayında 1927 tarihli bir makaleden geliyor: "Genç işkenceciler, arka kapıdaydı ve ön tarafta, " hile veya muamele "kelimesi tarafından yenilebilir yağma talep ediyordu, "mahkumlar memnuniyetle karşılık verdi ve soyguncuları sevinçle uzaklaştırdı."
Holiganizm 1930'ların Büyük Bunalımı sırasında yükselişteydi. Cadılar Bayramı sırasında şakaların ve yaramazlıkların yaygın bir şekilde artmasını engellemek için History.com, kasabaların mülk hasarını ve hırsızlığını azaltmak için toplum temelli hile veya muamele düzenlemeye başladığını ve yolumuza yol açtığını bildirdi. bugün bayram kutlamak.
Ama şeker hala olağan muamele değildi. Aslında, İkinci Dünya Savaşı sırasında şeker oranlaması nedeniyle, şeker aslında oldukça nadir olurdu. Atlantik, yaklaşık 1952 yılına kadar hile ya da muamele görenlerin paradan ev pişmiş ürünlere, meyve ve oyuncaklara kadar her şeyi bekleyebileceğini bildiriyor.
Cadılar Bayramı'nda Şekerin Ortaya Çıkışı Hile veya Tedavi
Atlantik, şeker endüstrisinin 1950'lerde Candy Day'i bir Amerikan tatili olarak başlatma girişiminde başarısız olduktan sonra Cadılar Bayramı egemenliğine belirleyici bir yol kat ettiğini açıklamaya devam ediyor: "Hile veya ikramın yükselmesi tatili pazarlama için mükemmel bir fırsat haline getirdi. şeker satın almak ve dağıtmak kolay oldu, Cadılar Bayramı ev sahipleri için uygun bir seçim haline getirdi ve hile veya tedavi sayısı arttıkça, şeker de ekonomik oldu. Küçük, ucuz şekerler popüler oldu, ve büyük şeker üreticileri daha küçük şeker çubukları ve şeker mısır poşetleri yapmaya başladılar."
Şeker 50'li ve 60'lı yıllarda hüner ya da muamele görenlerin popülaritesini artırırken, 1970'lere kadar şeker elma gibi ev yapımı ürünlerden ya da mühürlenmemiş muamelelerin kurcalanma korkusu nedeniyle Cadılar Bayramı ile katılaşmadı. iç jilet veya zehirli mallar. Bireysel olarak sarılmış şekerler endişeli ebeveynleri rahatlatmanın tek yolu oldu.
Zehirli Cadılar bayramı şekeri çoğunlukla bir efsanedir
Smithsonian, Cadılar Bayramı 1974 - Timothy O'Bryan adında 8 yaşındaki bir çocuk zehirli şeker nedeniyle öldüğünde - ebeveynler arasındaki zehirli şeker korkusunun katalizörü olarak. Ama hikaye bu kadar basit değil.
Timothy'nin babası yakın zamanda büyük miktarda borç almıştı ve son çare olarak Timothy ve beş yaşındaki kız kardeşi için 40.000 dolarlık bir hayat sigortası yaptı. Timothy'nin babası daha sonra popüler şekerleme Pixy Stix'i siyanürle doldurdu ve yatmadan önce oğluna verdi.
Hayat sigortası yaptırmak ve pistlerini örtmek için bir kaza gibi görünmesi için O'Bryan, mahalledeki bir deli adamdan gelip geçmesini umarak şekerleri bölgedeki diğer dört çocuğa dağıttı. Neyse ki diğer çocuklar için, hızlı hareket eden yetkililer ve sıkıca kapatılmış paketi açamayan bir çocuk nedeniyle O'Bryan başka hiçbir çocuğu öldürmedi ve tutuklandı.
Ancak cinayetten daha şok edici olan şey, bu, bir çocuğu kasıtlı olarak zehirli Cadılar bayramı şekeriyle öldürmeye çalışan bir kişinin bilinen tek vakasıdır.
Smithsonian, yabancıların çocukların Cadılar bayramı şekerini zehirlediği iddialarını araştıran sosyolog Joel Best'den bir ipucu alıyor: "Bu yazıdan sonra, bir çocuğu bu şekilde öldüren bir yabancının tek bir teyit örneği belirlemedi."
Neden Zehirli Cadılar bayramı şekeri hakkındaki tüm hype?
Smithsonian, suçu medyaya yerleştirerek 1983 yılında Abigail Van Buren'in tavsiye sütununda yer alan Sevgili Abby'de sahte raporların asıl suçlusu olarak "İkramlar Gecesi" başlıklı bir makaleye işaret etti. Yıllar sonra, Van Buren'in kız kardeşi Ann Landers, başka bir sütunda benzer yanlış iddialar bildirdi:
Landers, "Bükülmüş zihinler Cadılar Bayramı'nı tehlikeli bir zaman haline getiriyor. Son yıllarda, bükülmüş zihinleri tıraşlı elmalar ve Cadılar bayramı şekerine jilet ve zehir koyan insanların raporları var." "Çocuğunuzun yabancılardan gelen ikramları yemesine izin vermek artık güvenli değil."
Ve bununla birlikte, bir medya kasırga fırtına aldı, bu güne kadar hile veya tedavi için tercih edilen seçenek olarak ayrı ayrı sarılmış şekerleri katılaştırdı.
Ne düşünüyorsun?
Zehirli şekerlerin bir efsane olduğuna inanabiliyor musunuz? Çocuklarınızın kandırmasına veya tedavi etmesine izin veriyor musunuz? Cadılar Bayramı sırasında şeker yiyor musun? Şeker şirketlerinin oynadığı rolü biliyor muydunuz?
