Biyolojik İşaretler
Tıpkı çevremizden gelen sinyalleri alır ve bunlara göre hareket eder, hücrelerimiz de çevrelerinden, bedenlerimizden sinyaller alır ve bunlara göre hareket eder. Bu, hücreleri canlı ve işlevsel tutan gerekli bir biyolojik olaydır. İnsülin, pankreasımız tarafından salınan ve glikozu almaları, kullanmaları ve depolamaları için hücreleri belirli bir şekilde sinyal veren bir hormondur.
İnsülinin İşlevi
Yiyecekleri yedikten sonra, yemeğiniz parçalanır ve sindirilir. Sonuç olarak, glikoz kan dolaşımınıza salınır. Kandaki yüksek glikoz konsantrasyonları, pankreasın beta hücrelerinin insülini serbest bırakması için bir işarettir. Bu hormon, koruyucu hücre zarlarının kilidini açmak ve glikozun hücreye enerji için kullanılmasına izin vermek için bir anahtar gibi çalışır.
İnsülin Mekanizması
İnsülin, kandaki glikoz konsantrasyonunu azaltmak ve zarlarına gömülü özel reseptörlere bağlanarak hücrelere taşınmayı kolaylaştırmak için çalışır. Beyin ve karaciğer gibi glikoz alımı için insülin gerektirmeyen bazı dokular olsa da, hücrelerimizin çoğu kan şekerine onsuz erişemezdi. Glikoz, tüm hücreler için enerji kaynağıdır ve bunların hayatta kalması için gereklidir.
İnsülin sinyal yolu, hücre zarının dışında bulunan iki reseptör alt biriminden ve zardan geçen iki alt birimden oluşan bir insülin reseptörünü içerir. Bu alt birimler kimyasal olarak birbirine bağlanmıştır. Hücre dışı (hücre dışında) alt birimleri, insülin için bir bağlanma yeri içerir. İnsülin hücre dışı alt birimlere bağlandığında, bağlı alt birimlerden hücreye geçen bir kimyasal reaksiyonu aktive eder. Bu mekanizma, hücre içindeki proteinlere kimyasal sinyaller gönderir ve aktivitelerini değiştirmelerine neden olur, bu da glikoz taşıyıcılarının hücre zarına hareketini başlatır.
Glikoz taşıyıcıları, hücrelerin glikozu hücre zarından kandan ve hücreye aktarma yöntemidir. Glikoz taşıyıcıları, hücrelerin sitoplazması içinde veziküller adı verilen organellerin içinde bulunurlar. Bununla birlikte, insülinden aktivasyon olmadan glikozu taşımak gereksizdir. İnsülinin hücreye bağlanması, veziküllerin hücre zarına hızlı bir şekilde hareket etmesine yol açar, burada onunla kaynaşır ve glikoz taşıyıcılarını yerleştirir. Bu, hücreye kendini kandan glikoz transferine açma yeteneği verir. Kan şekeri seviyeleri düştüğünde, insülin hücre reseptörlerine bağlanmayı bırakır ve glikoz taşıyıcıları hücrenin sitoplazmasına geri taşınır.
